Wystawa „SPOKÓJ !”
Miejsce: Kino-teatr Grunwald Otwarcie wystawy 27.09.2018, godz. 18.00
„SPOKÓJ !”
Artyści: Fischerle, Madeleine Gatto & Flaisch macht Flaisch, Nolok, Liliana Piskorska, Natalia Wiśniewska, Tomasz Wlaźlak, Bartosz Zaskórski, Katarzyna Rumińska
Kuratorka: Maria Niemyjska
Hasłem przewodnim Festiwalu jest w tym roku „Spokój”. Zaproszeni do wystawy artyści zrealizowali instalacje lub działania interaktywne odnoszące się do technik osiągania spokoju we współczesnej cywilizacji, terapeutycznym potencjale sztuki, relacji współczesnego człowieka z naturą i innych zbliżonych wątków. Duża część prac ma charakter dźwiękowy, przez co wystawa wpisuje się w festiwalowe bogactwo szeptów i hałasów.
Scenerią dla prac artystycznych, jak również dla całego festiwalu, jest opuszczony i na poły zrujnowany budynek dawnego Kino-teatru Grunwald. Budynek jaki znamy powstał w wyniku rozbudowy i adaptacji wcześniejszego pruskiego magazynu. Oddany do użytku 19 marca 1933 roku pełnił przez szereg lat funkcję „Domu Żołnierza w Toruniu”, aby stać się kinem „Grunwald” i zakończyć swój obecny żywot jako tymczasowa filia Książnicy Kopernikańkiej. Budynki wraz z utratą swoich funkcji stają się coraz mniej dostrzegalne w przestrzeni miejskiej, niepostrzeżenie znikając. Tak stało się także w przypadku Grunwaldu. Organizacja festiwalu burzy jego niezmącony spokój, wyrywa go z drzemki. W ten sposób hasło przewodnie imprezy – Spokój – w przewrotny sposób splata się z obudzeniem pogrążonej w ciszy architektury i staje się pretekstem do refeksji nad milczeniem i „aurą” opuszczonych przestrzeni.
Wystawa „SPOKÓJ !”
Miejsce: Kino-teatr Grunwald Otwarcie wystawy 27.09.2018, godz. 18.00
„SPOKÓJ !”
Artyści: Fischerle, Madeleine Gatto & Flaisch macht Flaisch, Nolok, Liliana Piskorska, Natalia Wiśniewska, Tomasz Wlaźlak, Bartosz Zaskórski
Kuratorka: Maria Niemyjska
Hasłem przewodnim Festiwalu jest w tym roku „Spokój”. Zaproszeni do wystawy artyści zrealizowali instalacje lub działania interaktywne odnoszące się do technik osiągania spokoju we współczesnej cywilizacji, terapeutycznym potencjale sztuki, relacji współczesnego człowieka z naturą i innych zbliżonych wątków. Duża część prac ma charakter dźwiękowy, przez co wystawa wpisuje się w festiwalowe bogactwo szeptów i hałasów.
Scenerią dla prac artystycznych, jak również dla całego festiwalu, jest opuszczony i na poły zrujnowany budynek dawnego Kino-teatru Grunwald. Budynek jaki znamy powstał w wyniku rozbudowy i adaptacji wcześniejszego pruskiego magazynu. Oddany do użytku 19 marca 1933 roku pełnił przez szereg lat funkcję „Domu Żołnierza w Toruniu”, aby stać się kinem „Grunwald” i zakończyć swój obecny żywot jako tymczasowa filia Książnicy Kopernikańkiej. Budynki wraz z utratą swoich funkcji stają się coraz mniej dostrzegalne w przestrzeni miejskiej, niepostrzeżenie znikając. Tak stało się także w przypadku Grunwaldu. Organizacja festiwalu burzy jego niezmącony spokój, wyrywa go z drzemki. W ten sposób hasło przewodnie imprezy – Spokój – w przewrotny sposób splata się z obudzeniem pogrążonej w ciszy architektury i staje się pretekstem do refeksji nad milczeniem i „aurą” opuszczonych przestrzeni.